๔. สู่ชุมชนคนรักสุนัขบางแก้ว
ชีวิตเจ้าปิงปองและครอบครัวของผมดำเนินต่อไปด้วยความสงบสุข
บางแก้วเป็นสุนัขที่เลี้ยงง่ายอย่างที่ตำราเขียนไว้
กับข้าวมื้อเย็นที่เหลือเป็นอาหารอย่างดีสำหรับมัน
เพราะอาม่าชอบทำกับข้าวอร่อยๆให้สำหรับลูกๆหลานๆได้ทานทุกวัน แต่ก็พยายามระวังไม่ให้กระดูกเป็ดกับมัน เพราะฟังมาว่ากระดูกเป็ดแข็ง
ย่อยยากและมีคม
อาจจะไปทิ่มแทงกระเพาะมันทะลุได้
ส่วนมากจะเป็นปลาคลุกข้าวพร้อมกระดูกหมูกระดูกไก่
ตามด้วยคุ๊กกี้ซึ่งผมใช้เรียกอาหารสำเร็จรูปของสุนัขที่ซื้อเผื่อไว้ให้มันกินเพิ่มเติมหากกับข้าวมื้อเย็นเหลือไม่มากนัก
บางครั้งมันจะได้กินของว่างประเภทกล้วยและน้ำแข็ง
ซึ่งมันชอบเป็นพิเศษ
เมื่อกินข้าวอิ่มแล้ว
เจ้าปิงปองจะชวนเจ้าโบไปวิ่งเล่นไล่กัดกันอย่างสนุนสนานที่ลานหน้าบ้าน
เจ้าโบแม้ว่าอายุจะมากแล้วแต่ยังชอบเล่นกับเจ้าปิงปองเหมือนเด็กๆ
รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันที่ปล่อยให้เจ้าโบอยู่ตัวคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนเล่นมาเป็นเวลาถึง
๓ ปี ตอนนั้นมิตรภาพของพี่น้องคู่นี้ดูแนบแน่นจนพวกเราคิดไม่ถึงว่าจะมีวันที่มันทั้งสองจะกลายมาเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันในภายหลัง
เจ้าปิงปองชอบกัดแทะไปทั่ว
รองเท้าที่วางอยู่นอกบ้านโดนมันกัดขาดไปหลายคู่จนแฟนรำคาญ ต้องไปหาซื้อกระดูกหมูชิ้นโตๆนำมาต้มเป็นน้ำซุ๊ปสำหรับทำก๋วยเตี๋วยน้ำให้ผมและลูกๆทาน แล้วเจ้าโบและเจ้าปิงปองก็พลอยได้รับอานิสสงค์เป็นกระดูกหมูชิ้นใหญ่ไว้เคี้ยวเล่นแทนรองเท้า
และเพราะกระดูกหมูนี่แหละ
ที่เป็นสาเหตุให้พี่น้องต้องมาทะเลาะกันจนมองหน้ากันไม่ติดดังที่จะเล่าให้ฟังต่อไปในบทหลังๆ
นอกจากเจ้าปิงปองจะชอบแทะสิ่งของแล้ว มันยังขอบเล่นน้ำเป็นพิเศษ เวลาดื่มน้ำชอบเอาขาจุ่มเข้าไปในอ่างน้ำแล้วตะวักน้ำเข้าหาตัว
และชอบลงไปเล่นน้ำในอ่างบัวจนแฟนต้องเอากระเบื้องมาปิดไว้ แต่มันก็ยังแอบไปแช่น้ำในกะลามังซักผ้าที่อาม่าลืมเทน้ำออก
แล้วก็ไปนอนคลุกดินและสิ่งสกปรกจนเนื้อตัวมอมแมม
มีอยู่หลายครั้งที่มันก้บเจ้าโบช่วยกันสร้างวีรกรรมด้วยการไล่กัดสัตว์เลื้อยคลานต่างๆ
เช่น งู
หรือจิ้งเหลนที่เข้ามาวิ่งเพ่นพล่านในบ้าน และถ้ามีคนเดินผ่านหน้าบ้าน
พวกมันจะวิ่งไปมองลอดประตูรั้ว
หากเป็นคนแปลกหน้าก็จะช่วยกันเห่าจนชายบ้านแถวนี้ ไม่ค่อยมีใครกล้าเดินผ่านหน้าบ้านนัก
เพราะกลัวมันจะหลุดออกไปกัดเอา
สาเหตุที่สุนัขบางแก้วชอบแทะสิ่งของ
ชอบเล่นน้ำ ชอบคลุกสิ่งสกปรกและชอบการไล่ล่านั้น
เท่าที่ศึกษาจากประวัติของสุนัขบางแก้วทราบว่ามีเชื้อสายมาจากสุนัขบ้านของหล่วงปู่มากที่วัดบางแก้ว
จังหวัดพิษณุโลก
ไปผสมกับหมาป่าได้ลูกออกมาเป็นสุนัขที่มีความสวยงาม
มีความซื่อสัตย์ภักดีกับคนเลี้ยง
และมีความกล้าหาญไม่กลัวสุนัขอื่นๆแม้จะใหญ่กว่า
มีชาวบ้านมาขอลูกสุนัขไปเลี้ยงกันบนแพเรือ
ทำให้สุนัขบางแก้วมีการพัฒนาสายพันธุ์ตามธรรมชาติ จนมีลักษณะเฉพาะของตนเอง
และเนื่องจากมันต้องอยู่บนแพกับชาวบ้านที่หากินด้วยการจับปลาไปขาย
ทำให้มันชอบกินปลาและชอบเล่นน้ำเป็นพิเศษ แต่สุนัขบางแก้วก็ยังมีนิสัยที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของมันที่เป็นหมาป่า
คือชอบการไล่ล่า
ชอบกัดแทะสิ่งของและคลุกกับทรากสัตว์เพื่อการอำพรางตัว
มีคนกล่าวว่า
ถ้าเลี้ยงสุนัขบางแก้วโดยการขังหรือล่ามไว้ตลอดเวลา
จะทำให้มันเครียดและมีนิสัยดุร้ายมากขึ้น
โชคดีที่บ้านผมมีบริเวณอยู่บ้างเล็กน้อย
จึงปล่อยให้มันวิ่งเล่นหลับนอนอยู่นอกตัวบ้าน
ยามเมื่อมีเพื่อนฝูงญาติพี่น้องมาเยี่ยมเยือน จึงจะนำไปล่ามโซ่ไว้หลังบ้าน ซึ่งมันก็ยอมให้ล่ามแต่โดยดี
เพราะชินกับการถูกล่ามไว้หลังบ้านมาตั้งแต่เด็ก
แต่พอได้เวลาเที่ยวของมัน
มันจะเริ่มหงุดหงิด
และจะเห่าเสียงดังเหมือนเตือนให้ผมทราบว่าได้เวลาที่จะไปเดินเล่นนอกบ้านแล้ว
เจ้าโบก็เช่นกัน
พอได้เวลา ๕
โมงเย็น
มันจะมานั่งทำหน้าเศร้าอยู่นอกประตูหลังบ้าน
รอว่าเมื่อไหร่ผมจะพามันไปเที่ยวซักที
วันไหนผมกลับค่ำ
พวกมันก็จะอดเที่ยว
ผมพยายามพาเจ้าโบและเจ้าปิงปองไปเดินเล่นตามถนนในหมู่บ้านทุกเย็น
เพื่อให้มันได้คุ้นเคยกับผู้คนที่ออกมาเดินออกกำลังกาย
เจ้าโบชอบไปทักทายชาวบ้านด้วยการไปดมรอบๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง
มันเกิดคึกคะนองขึ้นมาอย่างไรไม่ทราบ
งับเข้าที่กางเกงของชาวบ้านผู้หนึ่งจนชาวบ้านผู้นั้นตกใจ
ผมต้องรีบเข้าไปปรามและขอโทษชาวบ้านผู้นั้นอย่างแรง
โชคดีที่เจ้าโบมันคงกัดเล่นๆ
เลยไม่มีปัญหาอะไรมากนัก แต่เพื่อความปลอดภัย
ตอนหลังผมต้องไปซื้อตะกร้อมาครอบปากมันไว้ทุกครั้งที่ปล่อยให้มันออกมาวิ่งเล่นนอกบ้าน
ส่วนเจ้าปิงปองนั้น มันจะดีใจสุดๆ
เวลาได้ออกมาเดินเล่นนอกบ้าน
มันจะเดินแกว่งหาง
ทำขนฟู เข้าไปทักทายกับผู้คนและสุนัขอื่นที่เดินผ่านไปมา แต่ไม่มีใครกล้าเล่นด้วย
แม้แต่สุนัขเจ้าถิ่นยังต้องเดินหลบให้มัน
ผมต้องคอยจูงเจ้าปิงปองไว้ให้มั่น
กลัวมันกระโจนเข้ากัดเด็กที่ขี่จักรยานเล่นตามถนนในหมู่บ้าน
เจ้าปิงปองอายุ
๖ เดือนแล้ว
หางมันเริ่มเป็นพวงสวยงามโค้งมาแตะกลางหลัง
ขนรอบคอก็ยาวเป็นแผงราวกับสิงโต
ที่หลังองมันจะมีขนยาวแผ่กระจายคล้ายอานม้ายาวไปตลอดถึงหาง เวลาตื่นตัว
ขนส่วนนี้จะตั้งชูขึ้นเหยียดเป็นแนวยาวตลอดกลางแผ่นหลัง
ลำตัวที่เคยขาวเริ่มมีกระเป็นจุดๆขึ้นประปราย
ซึ่งเป็นลักษณะดั้งเดิมของหมาป่า
บรรพบุรุษของมัน
มักจะมีเพื่อนบ้านมาถามผมว่า
เจ้าปิงปองนี้ใช่บางแก้วแท้หรือไม่
ผมเองตอบไม่ได้ แต่ฟังแล้วให้รู้สึกเจ็บใจที่เราไม่ได้ขอใบรับรองพันธุ์ประวัติจากคนขายไว้เป็นหลักฐาน เจ้าปิงปองเลยกลายเป็นลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่รู้ชาติกำเนิดของตัวเอง ไม่สามารถไปจดทะเบียนเป็นสุนัขบางแก้วกับเขาได้
เพื่อที่จะตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้แน่ชัด ผมได้เข้าไปเยี่ยมชมเว็บไซต์ต่างๆ
ที่เกี่ยวข้องกับสุนัขบางแก้วบนอินเทอร์เน็ต ได้พบเว็บไซต์ต่างๆที่ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับสุนัขบางแก้วมากมาย
แต่มีอยู่เว็บไซต์หนึ่งที่มีส่วนสำคัญทำให้ชีวิตเจ้าปิงปองผันแปรไป
เว็บไซต์นั้นมีชื่อว่า
"ชุมชนคนรักสุนัขบางแก้ว"